πλατυμηρία

η, Ν

ανατ. ανώμαλη διαμόρφωση τού μηρού και τού μηριαίου οστού, κατά την οποία το άνω ημιμόριο τού οστού είναι πεπλατυσμένο από την πρόσθια προς την οπίσθια επιφάνεια.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ, αγγλ. platymeria (< πλατυ-* + -μηρία < μηρός)].